Размова з бессмяротнасцю

Запыталася гордая бессмяротнасць:

—      Хто ты такі? Адкуль? Ды з якога роду?

—      Я з тых, што вякамі жылося гаротна,

Сын занядбанага адвечна народа.

Сын спапялёных гарадоў і вёсак,

Лясоў і поля, акропленых густа крывёю,

Дзе сіняе неба злілося ў гул і пошчак,

Дзе сонца пакрылася свінцовай імглою.

Не верыш?! Дык скажу табе толькі:

У нас на кожным кроку крыніца гаючая,

Глянь, як, абмыўшы раны і болькі,

Ідзе Беларусь бессмяротная, неўміручая.

I не затопча ніякая нелюдзь

Празрыстых вытокаў гаючай крыніцы

I поля, дзе рунню густой зелянеюць

Бязмежныя гоні жытоў і пшаніцы.

I не раскрышыць ніякая зграя

Горад, дзе трубы пасталі, як клічнікі…

Бачыш, Радзіма ідзе дарагая

Дарогай Вялікага Кастрычніка!

Зноў запытанні ляцяць неадвязна:

—      Хто ты такі? Адкуль? Ды з якога роду?

На ўвесь голас кажу, вымаўляю выразна:

—      Сын неўміручага беларускага народа!..

1957

Автор Станислав Петрович Шушкевич (6 февраля1908 года — 1 февраля 1991 года), Заслуженный работник культуры Белорусской ССР (1983), отец Станислава Станиславовича Шушкевича – председателя Верховного Совета Беларуси в 1991-1994 годах.